لا ادری نامه یا نمیدانم نامه

مطلب امروز را قصد دارم به صورت کاملا بداهه و به یبک یادداشتهای روزانه و حتی بدون اصلاح لطهای املایی بنویسم...

اصلا چرا ما هرچی میگیم یا مینویسیم باید رنگ اظهار فضل و خودنمایی بگیره...

چرا باید اینقدر خودمون نباشیم که وقتی میریم جلوی آینه دیگه خودمونو نشناسیم؟؟

خداییش چرا؟؟

چرا اینقدر درگیر روفو و گریم خودمونیم انصافا خوش به حال کسی که فیلم بازی نمیکنه که نیازی به این چیزا(گریم و صحنه آرایی و...) داشته باشه...

ایکاش ما بچه باشیم که حتی جلوی ادرار خودشو هم نمیگیره و همونجا وسط مهمونی یا مثلا وسط خواستگاری عموش ول میکه پایین... شروه میکنه یه سیرایب کردن یزید...

بچه ملاحضه هیچ چیو نمیکنه.. راحته... عشق میکنه...ایکاش ما بچه میموندیم...

ایکاش...

لا ادری نامه یا نمیدانم نامه...